2012'de Hatırlatırız

Bakmayın siz Fatih Terim'in her basın toplantısında puan kaybedilen maçları sıralayıp, ardından "o ana kadar hiç pozisyon vermemişken gol yedik ( Belçika - Bosna - İspanya ) bir sürü pozisyona girmişken atamadık ( Estonya - Belçika - İspanya ), atsak farklı olurdu " ezberine. Olay oynamadan kazanma şansımızın 2010 yolunda tutmayışından ibarettir. Euro 2008'de o istihkakı tükettik, zaman Murphy kanunları zamanı. Şu bir gerçek ki 1-2 son torba takımını çıkarırsak her rakibimiz bize göre sahada daha kollektif, daha organize ve daha yardımlaşan bir görüntü çiziyor. Biz ise organizasyondan uzak, tam bir karambol takımıyız. Anlık parlamalarla 4-5 pas üstüste yaparsak ne ala, yapamazsak yandı gülüm keten helva.

Bu 5-6 maçlık ömrü olan turnuvalarda çok da sorun olmuyor. Bir şekilde koçumla, evladımla hallediyoruz, hatta Euro 2008'de olduğu gibi neredeyse final kapısından dönüyoruz ama 10 - 12 maç süren eleme gruplarında hep fıtık oluyoruz. Tesadüf değil. Bunu çözecek kişinin bu takıma hiçbirşey veremediğinin işareti. Hatta Nihat gibi bencil ve eli kolu oynayan artistleri takımda tutması, Batuhan gibi şımarık oğlanları kurtarıcı diye oyuna alması; üstüne de Arda ve Semih gibi faydalı ve başarılı adamları oyundan almasıyla çok da şey götürüyor. En basitinden benim kendimi zaman zaman bu takıma uzak hissetmemi sağlayan o imajı hortlatıyor. Bunu böyle hisseden çok insan var ama o hislere tercüman olacak babayiğit gazeteci pek yok. Belki Oray Eğin ve Cem Dizdar. İbrahim Altınsay'ı gazeteci saymıyorum.

Olan da gene Avrupa basınına oldu bu arada. Şimdi gene kafa patlatacaklar nasıl bir ülkedir ki bu tarihindeki en iyi uluslararası turnuva derecelerini kazanıp bir sonrakine katılamayacak kadar kötü oluyorlar diye. Merak etmesinler 2012'de kendimizi hatırlatmaya geleceğiz. Yazacak çok şeyim var da HIMYM'ye salayım kendimi. Bekle beni Barney...