Rus Ruleti

Gördüğüm en güzel kupa fotoğrafı bu. Kupaların da en ihtişamlısı ve en zor kazanılanı olunca daha da güzel gözüküyor. Finali de bir o güzel, heyecanlı ve her final gibi dramatikti. Aslında durgun başlamıştı maç. United oyunu forse etmeye çalışıyor ama Chelsea'nin sağlamlığından pek birşey yapamıyorlardı. Maç tam tıkanmış, 90 Dünya Kupası formatına bürünmüşken, Cristiano Ronaldo'nun 15. dakikada Essien'e sol çizgide attığı çalım geldi ve hem kapanan gözlerim hem de maç açılıverdi.

United bundan sonra tam 25 dakika top göstermedi Chelsea'ye. Bir ara ekrana yansıyan 128-60 tamamlanan pas sayısı sanki bu durumun kanıtı gibiydi. United bu baskıdan Ronaldo'nun kafasıyla bulduğu gol dışında Tevez ile 2, Carrick ile de 1 pozisyondan faydalanamadı.

Sonrasında Lampard'ın hüsniyetinden midir bilinmez, Chelsea'nin serseri bir top sonucunda attığı gol geldi.



United ikinci devre sadece Grant'ın anlamsız Anelka tercihinden sonra nefes alabildi. O dakikaya kadar Joe cole tehdidinden hiç bindirme yapmayan Evra, Anelka'nın vurdumduymazlığına daha fazla kayıtsız kalamadı ve iki kez cezasahasına indi. Charlton'un rekorunu arşivlere yollayan Giggs ise topu fileye yollayamadı ve finalin kahramanı olma şansını tepti.

Bunun dışında Luzhniki'de 75 dakika boyunca maviler oynadı. İnsanüstü bir tempo, enerji ve kararlılık ile Chelsealiler rakibine 1 gol atabilmek için tüm hünerlerini sergilediler ama direkler vardı. Aslında o toplardan ve Terry'nin ayağını kayışından sonra futbolun Chelsea'ye değil United'a güleceği aşikardı. Üstelik 1996'da Juventus'un direk dibine giden penaltılarında sünen Van Der Sar'dan eser yokken.



Ama Anelka vardı. Grant'ın saatlerce çalıştırdığını söylediği penaltılarda ritüele uymayan tek oydu. Herkes Van Der Sar'ın soluna atarken o sağına attı ve fotoğraftaki manzara. Tevez'in ayaküstü sergilediği ajitasyon, Drogba'nın insanı çileden çıkaran egosu, Ronaldo'nun kendini beğenmişliği ise finalin detayları.

Benim aklımda ise Abramovich'ın penaltılar atılırken sergilediği çocuksu hareketleri, Grant'ın çöküşü, Terry'nin gözyaşları, Anelka'ya ettiğim küfürler ve United oyuncularının rakiplerini alkışlaması kalacak.