Delikanlı (!) Taraftar

Kendimi How I Met Your Mother'a kaptırdım bugün, yazmayacaktım da aslında ama mola zamanında şunları görünce biraz karalamak farz oldu üstüne. Çok değil 4-5 ay önce yerin dibine sokuluyordu Dunga. Şimdi ise kahraman gibi karşılanıyor. Üstelik 2010 Dünya Kupası elemelerinde Ekvador ile 1-1 berabere kalınan ve 4. sıraya düşülen bir maçın ardından. Günlük yaşadığı için spor basınını iğnelesek de genelde, onlara bu tarzı sevdiren taraftara biraz fazlaca masum yaklaşıyoruz sanki. Aslında oyunun en dönek figürlerinden biri olan taraftar nedense kendi kendine, bilhassa da Türkiye'de, hep delikanlı diyor. Oysa birkaç sene öncesine kadar katil, çirkef, Fatih Terim'in kabadayı ekolünün baş temsilcilerinden olan Emre için Fenerbahçe tribünleri, tamam hepsi değil, "Seni Seviyoruz" diye pankart açıyor şimdilerde. Eskiden tartışması dahi imkansız olan bir konuda, forumlarda ciddi mesai harcanıyor. Fatih Terim'i ciddi ciddi teknik adam kulübesinde görmek isteyenler var yahu. Kabul. Futbol ilginç bir oyun, gündemi çabuk değişiyor ve anlık coşkunun, hüznün, nefretin, sevginin yeri çok fazla ama şu tarz pankartları açtıracak, Fatih Terim'i Fenerbahçe'ye düşündürecek kadar omurgasız olanı beni rahatsız ediyor. Uzun uzun yazmayı tercih ederim aslında bu konuları ama bu kısa notu düşmek istedim. HIMYM sonrası etraflıca yazarız...