Daum & Rijkaard ve Hughes'un Kaderi

Citizen sükseli kadrosuyla, Ewood Park gibi zor bir deplasmandan 2-0 ile döndü. Geçen sezon City'nin en büyük sorunuydu deplasmanda puan toplayamamak. Bu başlangıç ile özgüven kazandılar. Üstelik tam 1 yıl sonra da ilk kez bir deplasmanı gol yemeden kapattılar. Umut verici, coşkulu bir başlangıç ama sahadaki görüntü City adına kötüydü. Oyunun genelindeki görüntüde, Adebayor'un maçın başında attığı enfes golün ne kadar önemli olduğunu daha iyi anlaşıldı.

Hughes kalıpların teknik adamı değil. Problemlerle uğraşmayı seven, onları çözecek keskin zekaya ve esnekliğe sahip bir isim. Ancak kadroda bu kadar fazla ve isimli hücumcu olunca, bir noktadan sonra ödün vermek kaçınılmaz oluyor. Elinizdeki fazlalıkları atamazsanız yandınız, çünkü o zaman onları sahadaki şablona zoraki uydurmak zorundasınız. Aksi takdirde ne kadar iyi taktisyen, ne kadar karizmatik, ne kadar kariyerli olursanız olun oynamayanlar sizi yıpratacaktır.

Bunun acısını bir Fenerbahçeli olarak ben yıllarca çektim. Yıllarca forvet fazlalılığı yüzünden şablon yerleştirememiş bir kulüptür Fenerbahçe. En son örneği de Daum döneminde takım kendi çapında kusursuz bir 4-2-3-1 uygularken, Anelka'nın alınmasıdır. Ne Anelka ne de o zamanların formda adamı Nobre kesilemeyeceğinden ötürü mevcut şablondan vazgeçilmiş ve 4-2-2-2'yi andıran asimetrik ve ne idüğü belirsiz bir şey oynanmıştı. 2004 - 2005 sezonunda takım bu transferin ardından ikinci devre düşüşe geçmiş, sezon güç bela kurtarılmıştı. 2005 - 2006 sezonunda ise bu kadar şanslı olunamamıştı. Oysa Anelka ne zaman havuzda tedavi olsa ya da Paris'e iğne vurdurmaya gitse takım coşuyordu.

Rijkaard aynı sorunu Barcelona ile geçirdiği son sezonda yaşamıştı. Takımda Ronaldinho, Messi, Eto'o, Deco varken; arkalarında da iki genç ama olgun yetenek Giovani Dos Santos ve Krkic beklemesine rağmen yapılan Henry transferi Barcelona'yı uçurmamış krize sokmuştu. Schuster şampiyon olurken, Rijkaard 3. olmuş ve koltuğunu Guardiola'ya bırakmıştı. Guardiola'nın gelir gelmez ilk icraatı da Ronaldinho ve Deco'yu sepetlemek ve o rotasyonu daraltmak olmuştu.

Hughes eğer şimdiden önlemini almazsa, bütün sezon zamanında Daum ve Rijkaard'ın uğraştığı bu rotasyon meselesiyle uğraşmak zorunda kalacak. Blackburn karşısında SWP, Robinho ve Adebayor normal seçimlerdi ama Bellamy öyle değil. Fakat geçen sezon müthiş bir profil çizdikten sonra Bellamy'yi de kesmek olmazdı. Hughes muhtemelen Barry'yi savunmanın önündeki ilk ortasaha olarak kullanıp SWP ve Ireland'ı da içte kullanmak istedi. İleride de Robinho - Adebayor - Bellamy üçlü oynayacaktı ama çok çabalasa da SWP yerini kaybetti ve alıştığı yer olan kenara kaçtı. Bellamy de aynı şekilde destekçi forvet olarak Adebayor'un etrafında dolandı. 4-3-3 oldu 4-2-4. SWP yine Mourinho tedrisatından geçmiş adam. Dövsen de, etme desen de yardım eder bekine oysa Robinho öyle değil. Feriştahı gelse döndüremez. Dönmedi de. Bridge kan kusmuştur maçın sonunda çünkü önünde iç oyuncusu da yoktu. Barry ve Ireland ikili bir blok olarak yer aldı ortasahada.

Blackburn rahat geçti bu ortasahayı. Savunma da geçen seneye göre 3 farklı oyuncudan oluşunca hem kenarlardan hem de ortadan deldiler City'yi. Bilhassa sağdan Jacobsen ve Diouf çok etkiliydi. İleride de Roberts ve Mc Carthy çok zorladılar Toure - Dunne tandemini. Dua etsinler sağ bekte Micah Richards gibi stoperden dönme, ve çok çabuk ve zamanında kademe yapan bir oyuncu vardı. Yine de maçın adamı Shay Given.

Hughes'un bugünkü oyunu iyi okuması ve değerlendirmesi lazım. Blackburn'un City'ye göre iki kat fazla gol grişimi, pozisyonu ve kaleyi bulan şutu var. Ama en önemlisi rotasyonu cesurca ve doğru yapması lazım. Daha bunun Santa Cruz'u var, Tevez'i var. Benim A planım Robinho - Adebayor - Tevez; B planım da SWP - Santa Cruz - Bellamy olurdu.

Kısacası 2-0 aldatmasın. Aldatırsa, seneye İtalya'dan sıkılan Mourinho yoklamaya başlar Hughes'un oturduğu koltuğu.