Twente 0 - 1 Fenerbahçe

Nietzsche'yi boşverin. İnsanoğlu umutsuz ve hayalsiz yaşayamaz. Hele takım tutmak gibi bir yükün altına girdiyseniz bu imkansız. Benim sezon başında Fenerbahçe'ye dair umutlarım ve hayalletim öyle çok büyük değildi. Ne yaptığını bilen, karakter sahibi bir takım istiyordum. Bunun sonu benim için mutluluktur. Fenerbahçe'nin kalitesi ve çapıyla birleştiğinde de başarıdır.

Daum bu görevi başarmak için daha önce denenmiş ve başarıya ulaşmış bir tercih. Velakin yöntemleri, seçimleri, tavırları rahatsız edebilir. Daha önceden içine girdiğiniz bu rutin, hepsini birden çok daha spontane ve sevimsiz bir şekilde sergileyen Aziz Yıldırım ile birleşince keyfinizi kaçırtır. Fenerbahçe hakkında eskisi kadar sık yazmadığım için sitem edenlere cevabım budur. Maçlar benzersiz ama sezonun toplamında bir daha aynı bulmacanın içinde debelenmekten sıtkım sıyrılıyor bazen. Yazasım gelmiyor. Kazanmak ya da kaybetmek esas mesele değil.

Şu maçı yazmamın sebebi ise başka bir görüntüyü vermesi, şüphelerimi silmesi. Biraz baştan alalım.

Birincisi, teknik direktörünüz Daum ise sürprizlere açık olacaksınız. Oyuncuları dönüştürmeyi, çok seviyor. Tekniği ve atletik yetenekleri vasat olan libero Ümit Özat'tan ortasaha oyuncusu ve sol bek yaratbiliyor. Çıtkırıldım, sağ açık ve forvet arkası Aurelio'yu güçlü ve kollektif bir defansif ortasaha oyuncusuna çevirip milli takımın birinci opsiyonu haline getirebiliyor. Forvet Tuncay'ı sol açık yapabiliyor. Örnek çok.

İkincisi, çaptan düşenleri tekrar vitrine çıkarabiliyor. Çapsızlara takıma katkı sağlayacak bir rol biçip, verim verecek bir hale getirebiliyor. Marcio Nobre, Tomas, Petkov, Mehmet Yozgatlı, Yusuf Şimşek, Serhat Akın gibi.

Kısacası elindeki kaynağı türetebilen bir hoca Daum. Bu sezon, benim nazarımda buna en uygun oyuncularla çalışacak olması en büyük umudumdu. Mehmet Topuz, Özer Hurmacı, Bekir İrtegün, Andre Santos takımın yenileri. Dönüşüm için biçilmiş kaftan hepsi. Birden fazla mevkide oynayabilecek özellikleri var. Vederson, Deivid ve Deniz Barış bu işi zaten daha önceden başarmışlar. Guiza, Emre ve Kazım tekrar vitrine çıkabilecek ve fark yaratabilecek oyuncular. Önder, Selçuk ve Uğur ise bana kalsa bu takımda dakika tutmayacağım ama işleyen bir sistemin içinde zaman zaman katkı alınabilecek adamlar.

Velakin evdeki hesap çarşıya uymadı. Hiçbirini beceremedi Daum. Şu ana dek oynanan 20 küsür maç içinde deplasmandaki Steaua Bükreş, içerideki Galatasaray ve Gençlerbirliği maçları dışında hafızamda kalan ve gönlümü okşayan bir maç yok. Daum'un tek yapabildiği mevcut bir formasyon ve anlayışı, artan teknik ve fizik kalite ile işler hale getirmesi. Josico - Maldonado - Selçuk'tan; Cristian - Emre - Mehmet Topuz'a terfi eden bir ortasaha ve bu sayede verimi artan Alex buna en güzel örnektir.

Daum böylece 8'de 8 yaptı. 24 puan aldı. Sonra ? 6 maçta 7 puan ile tepetaklak olundu. Sebep ? Daha önce geçtiği derslerden çakması, eskisi kadar türetememesi. Bazı oyunculara zaten benim ya da taraftarın güvendiği kadar inanmıyor. İmkanların azalıp, mevcutların formunun düşmesi, Daum'un temelsiz denemeleri, yönetimin 'oyuncular niye bu kadar agresif, biz de anlayamıyoruz' gibi sezon başında deklare edilen öpücük ideolojisini tarumar eden açıklamaları. Hepsi Kasımpaşa faciasını tetikleyen unsurlar.

Ve Fenerbahçe'nin şu 6 maçlık periyodunda takımın omurgası hep eksikti. Alex, Emre, Bilica üçlüsünden bir ya da birkaçı eksikliği takımı stop ettirdi. Zaten iki forvetten bir Bobo çıkmıyor. Cristian'ın sağ iç, Mehmet Topuz'un sol iç, Selçuk'un önlibero oynadığı bir ortasaha; ve Önder kifayetsizinin sol stoper oynadığı, Gökhan Gönül'ün bu sayede iyice bozulduğu bir savunmayla dağılmak normal.

Şu facia periyodunun UEFA Avrupa Ligi'nde grup liderinin belirleneceği, önemli bir deplasmanda galibiyetle kapamak ise çok güzel.

İlk ve son 20 dakika dışında çok da matah bir oyun yoktu aslında. Hatta kalan bölümde kötü bir oyun vardı. Fenerbahçe ilk maçta bundan çok daha etkili oynadığı halde kalecisinin basiretsizliğiyle maçı vermişti. Bu maçta şans yanındaydı. Volkan'ın yine bir Avrupa kupası maçına daha limon sıktığı gecede neyse ki direkler ve ofsayt vardı. Roberto Carlos'un da kademe yapası tuttu. Ama Selçuk ve Guiza hariç bütün bir takım vasat ya da üstü görüntü verdi. Rakibe verilenlerin yanı sıra kaçan pozisyonlardan da bahsedebiliniyor. Cristian'ı ayrı bir yere koyuyorum. O bölgede Fenerbahçe formasıyla izlediğim en büyük oyuncu bu adam. Bundan şüphem yok artık.

Hülasa; Beşiktaş ve Mustafa Denizli için neler söyleniyorsa, o felaket başlangıçtan bu ikili neler öğrendiyse Fenerbahçe ve Daum için de aynıları geçerli. Mücbir sebepler dışında Volkan - Bilica - Lugano - Emre - Cristian ve Alex'ten oluşan omurga bozulmamalı. Mecbur kalındığında doğru seçimler yapılmalı. Ara transfer döneminde de bu omurga zenginleştirilmeli. Kaleci, stoper ve Emre'nin alternatifleri yok. Üstelik ceza almaya ve sakatlanmaya da çok meyilliler. Şahsen ilk hedefim bu mevkiler ve olmayan santrfor olurdu. Peşinden Gökhan'ı zaman zaman dinlendirebilecek bir sağ bek.

Başka türlü faktörler belirmezse, şu yapı içinde sonuçlar kendiliğinden gelecektir zaten.

Ayrıca Twente güzel takım, Stoch iyi oyuncu.