Aferin Çocuklar

Herşey hakkında söyleyecek bir çift kelamı olan Türk Milleti'nin bir ferdi olarak, bu maçtan sonra ilk defa bir tenis yazısı yazmaya yeltenmiştim. Maçı izlerken notlar almıştım, yazımı kurgulamıştım. Federer'e basit hatalarından ötürü giydirecek; kortta, maç öncesinde ve genelde var olan snob tavrından dolayı nanik yapacaktım. Nadal'ın fiziksel ve zihinsel gücüne olan hayranlığımı anlatacak, maçın Federer'e döndüğü anlarda gösterdiği direnç ve kararlılığı sanki kendim başarmış gibi övecektim. Federerci arkadaşlarımı makaraya alacaktım. Velakin Federer'in döktüğü o gözyaşları, sonrasında Nadal'ın gösterdiği teveccüh ve alçakgönüllülük berbat etti herşeyi. Kollektif olmayan bireysel bir oyunda, kazananların ve kaybedenlerin kendilerini bağladığı bir oyunda; böyle bir ana şahid olacağımı, Aykut Kocaman'ı hatırlayacağımı tahmin dahi edemezdim. Sadece büyük birer tenis oyuncusu değil, büyük de sportmenlersiniz diyerek bağlayalım postu...