Real Madrid Maçından Bu Yana

Maçı izleyemedim ama gidiş gelişlere bakılırsa Euro 2008 Türkiye'sinden bir kesit izlemiş sanıyorum Ali Sami Yen Stadı sakinleri. Son maçında - hem de kendi evinde ligin dibindeki takıma karşı - büyük bir hezimet yaşanmış, Skibbe'nin kellesi gitmiş, yönetimin kredisi biranda düşmüş. İncecik bir ipin üzerinde dengede durmaya çalışıyorsun ve karşında hiç yenemediğin bir Bordeaux var. En önemli iki oyuncusunu oynatmasa bile bu kırılgan yapı Galatasaray için yeterince zor. Üstüne bir UEFA tarihinin en erken gollerinden birini yiyorsun. Yetmiyor, takımın temel direklerinden Mehmet Topal sakatlanarak maçı tamamlayamıyor. Buradan ayağa kalkıp skoru 3-1 yapmak muazzam. Tarihi bir geri dönüş. Kewell'ın golü bir başka. Sonra 2 dakikada yenilen 2 golle 3-3 olan ve gitti denilen bir tur. Son bir hamle ve 2. geri dönüş. Takdire şayan. Real Madrid maçından bu yana Ali Sami Yen'in böyle bir geri dönüşü ve duygu selini Avrupa'da gördüğünü sanmıyorum. Ve ne ilginçtir ki bu maçın kahramanı da Fatih Akyel gibi bir sağ bek. Sabri Sarıoğlu. O da Fener'e gelmez umarım diyerek bağlayalım bu kısmı.

4. turda rakip Hamburg. Tıpkı Bordeaux gibi yerel ligini daha fazla önemsiyor şu an. En son 26 sene önce şampiyon oldular Bundesliga'da ve bu kadar zamandır hiç bu kadar yakın olmamışlardı şampiyonluğa. Galatasaray'ın Almanyadaki taraftarından ziyade en büyük avantajı bu. Fakat yine de kolay olmayacaktır. Çok zor bir fikstüre giriyor Galatasaray Hamburg maçlarıyla birlikte.

Konya (D)
Bursa
Hamburg (D)
Trabzon (D)
Hamburg

Buradan sağ salim çıkıp Hamburg da elenirse o takdirde bugünkü gibi deflection gollere de ihtiyaç kalmayacaktır. Çeyrek finalden sonrası bambaşka bir halet-i ruhiyedir. Son söz Bordeaux için olsun. Umarım ikinci plana koydukları bu kupanın ardından Lyon'un elinden alır şampiyonluğu da Ligue 1 bir şeye benzer.