FC Sion 0 - 2 Fenerbahçe

Bilica ve Alex'in yokluğu, Lugano'nun dönüşü, Deniz'in sol stoperde Önder ve Bekir yerine tercih edilişi... Fenerbahçe adına maç öncesi ilginç detaylardı bunlar. Bu farklı defansif kurgu ve Sion'un fizik kalitesini de hesaba katarsak kolay bir maç olmayacağı ortadaydı.

Fenerbahçe maça yine klasik 4-2-3-1'si ile başladı. Takımın ortasahası ve hücum hattını zorunlu kalmadığı sürece bozmuyor Daum. Alex'in yokluğunda, Guiza'nın arkasında Deivid. Sol açık Andre Santos, sağ açık Kazım. Arkalarında Emre ve Cristian. Uyumları her geçen gün artıyor fakat ilk yarıda bu hat hiç verim vermedi. Sion'un 4-3-3'ü arasında kayboldular. Orta sahadaki Serey - Fermina - Dominguez üçlüsü Alex'ten sonra Fenerbahçe'yi ileri iten yegane oyuncu olan Emre'yi çok iyi pasifize etti. O bağlantı kopunca Andre Santos ve Deivid'in içeri katları, Guiza'nın koşuları ve beklerin hücuma katkısına kaldı Fenerbahçe. Gökhan ve Roberto Carlos bugün neredeyse hiç bindirmediler. Guiza hakemle konuşup, ofsaytta gezindi. Deivid oyunun hep içinde olsa da aynı Sivas maçındaki gibi ince pasları veremedi. O mevkinin kaldırmayacağı kadar pas hatası yaptı. Sion'un kapanan ve sert oyunuyla birlikte maç kilitlendi. Fenerbahçe oyunun hakimi gibi gözükse de sıcağın da etkisiyle çok düşük tempoda bir ilk yarı oynandı.

Bu ortamda, ikinci devre Mpenza ve Marin etkili olabilirlerdi ama devrenin sonunda Guiza'nın göğüs pasında Andre Santos'un golü ilaç gibi geldi. Gol dışında Guiza'nın sol çaprazda, kaleci kalede yokken topu boş kaleye gönderemediği bir top var. Koskoca devrenin gol dışındaki tek pozisyonu bu. Beğenmedim ilk yarıda Fenerbahçe'yi.



İkinci devre golün etkisiyle Sion oyunu daha geniş alanda oynamaya başladı. Andre Santos, Kazım ve Güiza daha fazla alan buldular. Emre üzerindeki baskı hafifledi. Fenerbahçe bu sayede tempoyu fazla yükseltmeden iyi paslaşmaya başladı. Sürekli olmasa da doğru zamanlarda yapılan etkili pres sayesinde de bol pozisyon bulundu. İlk yarıdaki pozisyonsuzluktan sonra bu vasat üstü oyun resital gibi geldi ve fazla zorlanmadan rahat bir galibiyet alındı.

Emre'nin Cenevre'de kuş avladığı enstantane bir yana, sadece Guiza'nın 58, 70 ve 92. dakikalarda kale ağzında ezdiği 3 net gollük pozisyon var. Neredeyse boş kalelere kaçırdı üstelik. Veremediği paslar da cabası. Trabzon - Toulouse maçında Gignac'ı izledikten sonra Guiza gerçek bir eziyet. 30 dakikalık Semih katkısı bile Fenerbahçe'yi farklılaştırıyor. Daum'un ya Deivid ya da Guiza yerine Semih'i düşünmesi şart artık. Aynısını Kazım ve Mehmet Topuz için de düşünüyorum. Göze hoş gelen ama oyuna hiçbir etkisi olmayan hareketler yapıyor ve bazen terbiyesizliğe kaçan laubalilikte oynuyor Kazım. Paito beceremedi ama başka bir sol bek bir gün o bilekleri kırıverir. Tribünde eminim daha da çekilmez oluyordur. Andre Santos ise oyuncu nitelikleri açısından değil ama sahadaki rolü açısından Luka Modric vari oynuyor. Harry Redknapp'ın gelişinden sonra sol açık gibi gözükse de sürekli ortaya devrilen, oyun kuran ve gol arayan, Tottenham'ı rahatlatan bir rolü var Modric'in. Fenerbahçe'de aynısını Andre Santos yapıyor. Yüksek sezgisi ve tekniği sayesinde bu sene Guiza'dan fazla gol atacak gibi.

Takımın en sorunlu bölgesi olarak görülen savunmanın, bu sezon oynanan 6 resmi maçta sadece 1 gol yemesi kaliteye işaret etmez. Lugano'nun dönüşü savunma açıklarını büyük oranda kapatır ama Volkan'ın arkasına bir yedek kaleci şart. Bugün yine havadan süzüle süzüle gelen 1-2 topta altıpas etrafında halay çekerek gezindi. Gruplar ve ligin daha iyi takımları bunları affetmez.

Maçın adamı: Cristian Baroni.